Dag 20: Met de golfkar het eiland verkennen

Na een goed ontbijt zonder muggen en vliegen hebben we vandaag zelf zo'n golfkar gehuurd. We willen zelf het eiland verkennen. Bij de receptie nog even gevraagd waar we dan heen moeten en dat waren eigenlijk 2 punten. Coconut bay en mosquito point.
We zijn eerst naar de kokosnoot gegaan en inderdaad heb je daar een lekker strand waar je heerlijk rustig kan dobberen in de heldere zee.





Alleen het grote nadeel zijn de dazen en muggen om je heen. Je wordt permanent geprikt door iets dat bloed als je het doodslaat. Zelfs in het water vliegt er van alles om je heen. We zijn hier maar kort gebleven en gingen. Op naar het volgende punt met de minder aantrekkelijke naam. Benieuwd hoeveel beestjes daar dan vliegen.
Na een half uurtje kwamen we daar aan maar hier viel het aantal vliegende prikkers weer mee. Volgens ons kunnen ze beter de namen omwisselen.

Ook Twan heeft nog kunnen crossen in de golfkarretjes, dat maakte zijn dag ook weer goed.

Wij zijn 's middags weer lekker gaan liggen op onze bedjes, onder de palmbomen bij het hotel.

's Avonds hebben gezellig gegeten op het strand, bij de ondergaande zon, tussen de fakkels. Een mooie afsluiter van een lekkere dag.

Dag 18: Vaarwel HardRock, Hallo Isla Holbox

Vandaag moeten we om 12:00 uur uitchecken, dat betekent dat we van alles dus nog even maximaal gebruik maken. 

Dus redelijk vroeg opgestaan voor een flink ontbijt en daarna op naar de pool.
Zelfs zo vroeg is de zon al flink heet en de meeste plekjes rond de pool zijn al bezet. Ze hebben hier een luxe variant van je plek bij de pool reserveren. De handdoeken liggen nl al op alle bedden, je moet ze alleen nog uitrollen om je plek te reserveren. Belachelijk....

Gelukkig vinden we nog 2 opgerolde handdoeken, helaas midden in de zon. We hebben dus veel in het water gelegen.
Maar dan moeten we toch de pool uit en de spullen inpakken. Nog even naar de HardRock shop om de bekende glazen te kopen en wat denk je? ZE ZIJN UITVERKOCHT!
Hoe kan dat nu? Zit je in een super lekker HardRock hotel, wil je dat vereeuwigen met een souvenir glas, kan dat niet. Hier gaan we thuis toch een flink klacht over indienen.

Maar ondanks van het glas is het toch nog wel echt een hele leuke ervaring geweest. :-)

Op naar onze volgende bestemming, Isla Holbox. Het is even puzzelen met de route maar er blijkt een compleet nieuwe weg aangelegd te zijn. Het is bijna 1 rechte streep vanaf Playa del Carmen dus dat rijdt makkelijk door.
In Chiquila hebben we onze auto geparkeerd om daar de ferry naar Holbox te pakken. Dit eiland is nl autovrij, er rijden alleen een soort golfkarretjes. 

Zo ook de taxi's. Het is maar goed dat we niet alle koffers bij ons hebben anders hadden we 2 taxi's moeten nemen. De wegen zijn allemaal van zand en dus enorm hobbelig. Er zijn dus geen verkeersdrempels nodig.
Na een korte rit eindigen we bij ons hotel. En wat denk je? Een stralend wit strand en een heerlijke heldere zee zonder zeewier. Het kan dus toch in Mexico.

Hier gaan we ons de komende dagen goed vermaken.

Dag 17: We vertrekken eerder dan gepland

Dat ardko valt toch een beetje tegen. We hebben alle drie slecht geslapen, de combinatie van warmte, het geluid van de zee en overal jeuk doen een mens geen goed. De één kan daar wat beter tegen dan de ander. Ik kan wel zeggen dat de zonsopgang er mooi was om te zien :-)

Vandaag eerst maar even paps gebeld, die is vandaag 83 jaar geworden. Zij zijn ook lekker op vakantie en hebben het ook erg naar hun zin.

Door het vieze strand zouden we we vandaag naar een waterpretpark gaan. Deze was aardig aan de prijs en ook bleek dat je op het park nog het eea moest betalen.
We besloten toen om het plan om te gooien.

We zijn uitgechecked en op pad gegaan naar de baai waar de Amerikaanse het over had. Dit bleek ook een baai te zijn waar veel schildpadden zwommen. Dit was echt geweldig. Je was ongeveer verplicht om een gids te huren dus in een groep van 8 zijn we het water in gegaan om te snorkelen.

Man wat zwommen hier veel grote schildpadden rond.
De schildpadden waren alle toeristen wel gewend en bleven op hun gemak grazen van het zeegras. (ze kunnen beter overschakelen op zeewier, daar is veel meer van).
Echt een superervaring.....


Daarna zijn we verder gereden naar ons volgende hotel: HET HARDROCK HOTEL RIVIERA MAYA. We mochten in eerste instantie het park niet op omdat we nog niet geboekt hadden, maar we hadden de WIFI van het hotel nodig om de boeking te kunnen maken. Uiteindelijk is het wel gelukt en zijn we binnen met de all-inclusive bandjes om.

Hard Rock Rivièra Maya is een groot resort dat in 2 gedeeltes is opgedeeld. Als eerste HR-Haciënda voor alle leeftijden en als tweede HR-Heaven voor 18 jaar en ouder.
Wij hadden 2 geweldige kamers op het Haciënda gedeelte. Onze kamer had een bubbelbad naast de 2 bedden staan. 

De kamer van Twan had dit niet, deze kamer was echt bizar!! In de kamer van Twan stond 1 kingsize bed en liep er een trap naar het dakterras met daarop een eigen, privé jacuzzi, twee ligstoelen en een tafel met stoelen.

We vielen van de ene verbazing en de andere en liepen bijna te huppelen!!

We hebben genoten van alles wat het HardRock te bieden heeft, de restaurants, het zwembad, de cocktails en tot in de late uurtjes van de hottub op het dakterras!!

Dag 16: naar Tulum

Zachtjes aan ontstaat wel het gevoel dat we al aan de terugreis zijn begonnen. We rijden nl weer richting het noorden naar het kustplaatsje Tulum.
Na een korte autorit komen we in ons volgende hotel aan waar we 2 dagen zullen verblijven.
Het is een leuk en klein hotel en wel heel back to basic. Geen airco maar ardko (alle ramen en deuren kunnen open). Gelukkig wel een fan aan het plafond en horren en een mooi uitzicht op zee.

Helaas is hier ook weinig over van het mooie witte zandstrand. In zee drijft een soort modder van zeewier en het strand is ook vergeven. Gelukkig stinkt het niet heel hard.
Van een vriendelijke Amerikaanse krijgen we de tip om een paar kilometer door te rijden naar een mooie cenote en een baai. Dat doen we dus ook.

Helaas komen we bij aankomst achter dat we vergeten zijn om voldoende geld mee te nemen. Gelukkig krijgen we korting en mogen we op kindertarief naar binnen. Met al onze allerlaatste pesos betalen we de entree (we hebben 10 cent te weinig maar we mogen verder).
We hebben achteraf ook mazzel dat we iets verder buiten het hek staan en dus geen parkeergeld hoeven te betalen.

De Amerikaanse heeft niet overdreven. Hier hebben we lekker
kunnen afkoelen en gesnorkeld. Er zwom ook aardig wat vis. Helaas krijg je door de combinatie van zoet en zout water een soort dwarreling in het water waardoor alles vaag lijkt.

Toen we klaar waren met zwemmen kwamen we er achter dat we toch nog dollars op zak hadden.
Tegen een bizarre koers konden we nog wat eten want ondertussen kregen we aardig wat honger.
Helaas dus geen geld om te parkeren bij de andere baai. We zijn toen terug gegaan naar ons hotel om op tijd te zijn voor happy hour.Het eten en drinken in het "hotel" was wel heel goed.

's Avonds mocht Twan een baby schildpad uitzetten in het water, deze was de dag ervoor uit zijn ei gekomen maar kon de zee niet vinden. Zijn dag was weer helemaal super!

Na het eten, in het donker, hebben we nog een tijd op op de strandbedjes liggen staren naar de sterren. Er zou een meteorieten regen voorbij komen. Helaas bleef het droog bij ons en hebben we maar een paar vallende sterren mogen zien.

Dag 15: Op naar Bacalar

Vandaag om 8 uur op en gelukkig was ook Claudia vrijwel helemaal hersteld. Na een toch iets rustig ontbijt voor Claudia, begonnen we aan de rit naar Bacalar, bijna weer aan de oost kust.

Onderweg zagen we wel mogelijkheden om Maya ruïnes te bekijken maar we besloten niet te stoppen en lekker door te rijden naar ons volgende hotel dat aan het strand van een zoetwater meer lag.

Dat was een goede zet want we kwamen inderdaad al vrij vroeg aan bij een heerlijk hotel direct aan het water. Ook hier was het vrij rustig en konden we lekker op ons ligbedje genieten van het weer.

's Middags hadden we een boottocht over het meer geboekt. Daarbij gingen we langs een aantal cenotes die het meer permanent voeden met schoon zoet water. Als we het goed hebben onthouden heette de eerste Cenote negro. Het water is hier zeer donker omdat deze Cenote meer dan 100 meter diep is. De tweede had een andere blauwe kleur en heette Cenote emerald. Het meer had in totaal 7 verschillende kleuren blauw. Dat was alleen te zien als de zo'n goed scheen. Helaas was het aardig bewolkt maar dat vonden wij heeeel prettig omdat het nu wel uit te houden was.

De laatste Cenote had iets met een cocosnoot in de naam. Vroeger stonden er palmen met cocosnoten. 

Daarna staken we het meer over naar het pirate channel. Hier kwamen vroeger de piraten vanaf zee het meer op.

Hier konden we rollen in klei die heel goed was voor de huid, maar minder goed voor je reukzintuigen.  We hebben even met klei lopen gooien maar waren daar al snel klaar mee. Gewoon dobberen in lekker warm water is volgens mij ook goed voor de huid.

's Avonds nog lekker aan het meer in de hangmatten gehangen en daarna lekker in het restaurant gegeten. Een heerlijk dagje dus weer.

Dag 13 en 14: Veel reizen en ziek

Twan is de hele nacht aan het spoken geweest en voelt zich enorm beroerd, de wc is momenteel zijn grootste vriend. Vandaag stond dus dezelfde rit op de planning als die met de wegblokkades en verkeersdrempels en eigenlijk hadden we besloten om om 07.00u te gaan rijden, maar dat was nu geen doen met Twan. 

We hebben gelukkig de juiste pillen bij ons en om 11 uur kwam er niets meer uit bij Twan en knapte hij iets op. We hebben toen besloten toch maar te gaan rijden. Voor de zekerheid nog even wat plastic tasjes gevraagd bij de receptie, je weet maar nooit.

Los van de enorme hobbels en gaten in de weg is de rit enorm meegevallen. Op zondag is het in het algemeen een stuk rustiger en beide blokkades waren er niet meer. Wat waren we daar blij mee zeg. We waren dan ook lekker op tijd in ons bekende hotel waar Twan snel zijn bed in kon, het was een zware rit voor hem geweest, maar hij heeft het super gedaan!

Wij zijn lekker het zwembad in gedoken om ook even bij te komen. Hier spraken we iemand die ook met z'n gezin aan het rondreizen is. Hij is beginnen op Isla Holbox, waar wij gaan eindigen. Wij zijn al een paar dagen aan het twijfelen of we daar onze vakantie gaan afsluiten vanwegen de hoeveelheid zeewier die de kust van Mexico aandoet.

Maar volgens deze man moesten we echt naar Isla Holbox, het is er lekker easy going en het zeewier wordt netjes opgeruimd, dus daar heb je geen last van. We zijn blij dat we hem even gesproken hebben.

Rond 18.00u Twan wakker gemaakt, hij voelde zich nog steeds niet lekker en voelde ondertussen ook wat warmer aan. Toch maar even in beweging en even mee naar het restaurant. Het avondeten van Twan bestond uit een banaan, de ober stond best wel vreemd te kijken, hij vroeg wel drie keer of we echt maar 1 banaan wilde.

Twan is daarna weer lekker op bed gaan liggen en wij zijn terug gegaan naar het restaurant om zelf wat te eten. Terug in de kamer had Twan de banaan binnen gehouden dus we gaan de goede kant, hopen dat hij morgen is opgeknapt.

Maandag 10 augustus

Twan voelt zich vandaag stukken beter, hij heeft honger en wil zwemmen. Helaas heb ik zijn stokje overgenomen en ben ik nu de klos, vandaag is de wc mijn grote vriendin. 

De mannen gaan lekker ontbijten en nemen daarna een duik in het zwembad, Twan is zo goed als de oude, gelukkig. 

Ik duik terug mijn bed in en neem ook maar een paar van die wonderpillen in.

Wederom rond 11.00u gaan we toch maar op pad, vandaag staat er ook een lange rit op het programma, maar deze keer over de tolweg, dat scheelt.

's Middags komen we aan bij ons hotel Maya Balam in Xpujil, deze keer een lekker simpel hotel, zonder iets midden in een woonwijk. We horen de honden blaffen, de kippen en de hanen, die ene geit en het verkeer, oftewel het gewone leven!! 

Het ziet er allemaal prima uit en de bedden liggen goed, ik duik er dan ook maar gelijk weer in. Hopelijk voel ik me morgen ook weer de oude.

Dag 12: Sumiderokloof en Chiapa de Corzo

Vanmorgen op tijd op, we worden om 09.00u opgehaald voor een dachtocht naar de Sumiderokloof en het plaatsje Chiapa de Corzo.

De bus kwam uiteindelijk om 09.20u nadat een andere chauffeur even gebeld had waar hij bleef. Iedereen moest om negen uur klaar staan, tsja dan kom je een keer niet uit met de tijd.

Aangekomen bij de kloof kregen we allemaal een zwemvest aan en konden we hop, de boot in. Zaten we maar met zijn tienen in de bus, nu zaten we wel met 40 man op de boot. Hoezo lekker toeristisch bezig!?

Het was ondertussen al rond het middaguur dus Wildlife zouden we wel niet meer zien, daarvoor moet je toch meestal wel vroeg op het water zijn. Maar we hadden mazzel, op een gegeven moment werd er een krokodil gespot en deze was zo vriendelijk om te blijven liggen tot iedereen hem op de foto had gezet.

We hebben twee uur in de kloof rondgevaren en ik moet zeggen, ik vond het de moeite waard.

We hebben de nodige vogels gezien zoals, aalscholvers, pelikanen, gieren, ibissen. In totaal drie krokodillen en de omgeving is echt mooi. Het hoogste punt is 1 km hoog en op een gegeven moment was er een "natuurlijke kerstboom" op de rotsen, erg mooi om te zien hoe planten en bomen hun eigen weg weten te vinden.

Na de boottocht zijn we naar het plaatsje Chiapa de Corzo gegaan. Een leuk klein gehucht met ook hier een plein met alles eromheen. We hebben hier wat gegeten, omdat we ondertussen toch weer flinke trek hadden gekregen. Twan zijn tweede wens is uitgekomen, we hebben een hangmat gekocht en sindsdien proberen we te bedenken waar we deze kunnen ophangen. Ach dat zien we thuis wel weer.

De weg terug naar San Cristobal duurde helaas 2 maal zolang omdat de motor van het busje oververhit was. Best wel spannend om 100 km lang, met 50 km per uur, over de vluchtstrook te rijden van een snelweg door de bergen. Het was ook vooral bergopwaarts omdat San Cristobal op 2000 meter hoogte ligt.

's Avonds hebben nog lekker in de zon op een terras gezeten onder begeleiding van straatmuzikant die heel goed op zijn elektrische gitaar kon spelen. Dit was weer een mooi momentje waarmee we de autorit al snel weer vergeten waren.

Hier kwam Twan erachter dat hij zijn hangmat in het busje had laten liggen, zijn plezier was dus van korte duur.

Toch nog maar in mijn beste Spaans aan de ober gevraagd naar de straatnaam op het bonnetjevan de dagtrip. En met gebaren en een zelfgetekende plattegrond hebben we toch het kantoortje gevonden.

Deze man sprak gelukkig wel Engels en belde gelijk de chauffeur, die zo vriendelijk was om een rit van 20 minuten te maken om Twan zijn hangmat terug te brengen. Eind goed al goed!!

Terug bij de receptie va het hotel nog even advies gevraagd wat doen om de wegblokkades te vermijden en advies is om 's morgens om 4 uur te gaan rijden. Daar gaan we nog even over nadenken. 

A- het is wel heel vroeg op.

B- we hebben dan geen ontbijt.

C- het is nog donker en dat is in die bergen mat alle hobbels, bobbels en gaten in de weg geen pretje.