Dag 20: Met de golfkar het eiland verkennen

Na een goed ontbijt zonder muggen en vliegen hebben we vandaag zelf zo'n golfkar gehuurd. We willen zelf het eiland verkennen. Bij de receptie nog even gevraagd waar we dan heen moeten en dat waren eigenlijk 2 punten. Coconut bay en mosquito point.
We zijn eerst naar de kokosnoot gegaan en inderdaad heb je daar een lekker strand waar je heerlijk rustig kan dobberen in de heldere zee.





Alleen het grote nadeel zijn de dazen en muggen om je heen. Je wordt permanent geprikt door iets dat bloed als je het doodslaat. Zelfs in het water vliegt er van alles om je heen. We zijn hier maar kort gebleven en gingen. Op naar het volgende punt met de minder aantrekkelijke naam. Benieuwd hoeveel beestjes daar dan vliegen.
Na een half uurtje kwamen we daar aan maar hier viel het aantal vliegende prikkers weer mee. Volgens ons kunnen ze beter de namen omwisselen.

Ook Twan heeft nog kunnen crossen in de golfkarretjes, dat maakte zijn dag ook weer goed.

Wij zijn 's middags weer lekker gaan liggen op onze bedjes, onder de palmbomen bij het hotel.

's Avonds hebben gezellig gegeten op het strand, bij de ondergaande zon, tussen de fakkels. Een mooie afsluiter van een lekkere dag.

Dag 18: Vaarwel HardRock, Hallo Isla Holbox

Vandaag moeten we om 12:00 uur uitchecken, dat betekent dat we van alles dus nog even maximaal gebruik maken. 

Dus redelijk vroeg opgestaan voor een flink ontbijt en daarna op naar de pool.
Zelfs zo vroeg is de zon al flink heet en de meeste plekjes rond de pool zijn al bezet. Ze hebben hier een luxe variant van je plek bij de pool reserveren. De handdoeken liggen nl al op alle bedden, je moet ze alleen nog uitrollen om je plek te reserveren. Belachelijk....

Gelukkig vinden we nog 2 opgerolde handdoeken, helaas midden in de zon. We hebben dus veel in het water gelegen.
Maar dan moeten we toch de pool uit en de spullen inpakken. Nog even naar de HardRock shop om de bekende glazen te kopen en wat denk je? ZE ZIJN UITVERKOCHT!
Hoe kan dat nu? Zit je in een super lekker HardRock hotel, wil je dat vereeuwigen met een souvenir glas, kan dat niet. Hier gaan we thuis toch een flink klacht over indienen.

Maar ondanks van het glas is het toch nog wel echt een hele leuke ervaring geweest. :-)

Op naar onze volgende bestemming, Isla Holbox. Het is even puzzelen met de route maar er blijkt een compleet nieuwe weg aangelegd te zijn. Het is bijna 1 rechte streep vanaf Playa del Carmen dus dat rijdt makkelijk door.
In Chiquila hebben we onze auto geparkeerd om daar de ferry naar Holbox te pakken. Dit eiland is nl autovrij, er rijden alleen een soort golfkarretjes. 

Zo ook de taxi's. Het is maar goed dat we niet alle koffers bij ons hebben anders hadden we 2 taxi's moeten nemen. De wegen zijn allemaal van zand en dus enorm hobbelig. Er zijn dus geen verkeersdrempels nodig.
Na een korte rit eindigen we bij ons hotel. En wat denk je? Een stralend wit strand en een heerlijke heldere zee zonder zeewier. Het kan dus toch in Mexico.

Hier gaan we ons de komende dagen goed vermaken.

Dag 17: We vertrekken eerder dan gepland

Dat ardko valt toch een beetje tegen. We hebben alle drie slecht geslapen, de combinatie van warmte, het geluid van de zee en overal jeuk doen een mens geen goed. De één kan daar wat beter tegen dan de ander. Ik kan wel zeggen dat de zonsopgang er mooi was om te zien :-)

Vandaag eerst maar even paps gebeld, die is vandaag 83 jaar geworden. Zij zijn ook lekker op vakantie en hebben het ook erg naar hun zin.

Door het vieze strand zouden we we vandaag naar een waterpretpark gaan. Deze was aardig aan de prijs en ook bleek dat je op het park nog het eea moest betalen.
We besloten toen om het plan om te gooien.

We zijn uitgechecked en op pad gegaan naar de baai waar de Amerikaanse het over had. Dit bleek ook een baai te zijn waar veel schildpadden zwommen. Dit was echt geweldig. Je was ongeveer verplicht om een gids te huren dus in een groep van 8 zijn we het water in gegaan om te snorkelen.

Man wat zwommen hier veel grote schildpadden rond.
De schildpadden waren alle toeristen wel gewend en bleven op hun gemak grazen van het zeegras. (ze kunnen beter overschakelen op zeewier, daar is veel meer van).
Echt een superervaring.....


Daarna zijn we verder gereden naar ons volgende hotel: HET HARDROCK HOTEL RIVIERA MAYA. We mochten in eerste instantie het park niet op omdat we nog niet geboekt hadden, maar we hadden de WIFI van het hotel nodig om de boeking te kunnen maken. Uiteindelijk is het wel gelukt en zijn we binnen met de all-inclusive bandjes om.

Hard Rock Rivièra Maya is een groot resort dat in 2 gedeeltes is opgedeeld. Als eerste HR-Haciënda voor alle leeftijden en als tweede HR-Heaven voor 18 jaar en ouder.
Wij hadden 2 geweldige kamers op het Haciënda gedeelte. Onze kamer had een bubbelbad naast de 2 bedden staan. 

De kamer van Twan had dit niet, deze kamer was echt bizar!! In de kamer van Twan stond 1 kingsize bed en liep er een trap naar het dakterras met daarop een eigen, privé jacuzzi, twee ligstoelen en een tafel met stoelen.

We vielen van de ene verbazing en de andere en liepen bijna te huppelen!!

We hebben genoten van alles wat het HardRock te bieden heeft, de restaurants, het zwembad, de cocktails en tot in de late uurtjes van de hottub op het dakterras!!

Dag 16: naar Tulum

Zachtjes aan ontstaat wel het gevoel dat we al aan de terugreis zijn begonnen. We rijden nl weer richting het noorden naar het kustplaatsje Tulum.
Na een korte autorit komen we in ons volgende hotel aan waar we 2 dagen zullen verblijven.
Het is een leuk en klein hotel en wel heel back to basic. Geen airco maar ardko (alle ramen en deuren kunnen open). Gelukkig wel een fan aan het plafond en horren en een mooi uitzicht op zee.

Helaas is hier ook weinig over van het mooie witte zandstrand. In zee drijft een soort modder van zeewier en het strand is ook vergeven. Gelukkig stinkt het niet heel hard.
Van een vriendelijke Amerikaanse krijgen we de tip om een paar kilometer door te rijden naar een mooie cenote en een baai. Dat doen we dus ook.

Helaas komen we bij aankomst achter dat we vergeten zijn om voldoende geld mee te nemen. Gelukkig krijgen we korting en mogen we op kindertarief naar binnen. Met al onze allerlaatste pesos betalen we de entree (we hebben 10 cent te weinig maar we mogen verder).
We hebben achteraf ook mazzel dat we iets verder buiten het hek staan en dus geen parkeergeld hoeven te betalen.

De Amerikaanse heeft niet overdreven. Hier hebben we lekker
kunnen afkoelen en gesnorkeld. Er zwom ook aardig wat vis. Helaas krijg je door de combinatie van zoet en zout water een soort dwarreling in het water waardoor alles vaag lijkt.

Toen we klaar waren met zwemmen kwamen we er achter dat we toch nog dollars op zak hadden.
Tegen een bizarre koers konden we nog wat eten want ondertussen kregen we aardig wat honger.
Helaas dus geen geld om te parkeren bij de andere baai. We zijn toen terug gegaan naar ons hotel om op tijd te zijn voor happy hour.Het eten en drinken in het "hotel" was wel heel goed.

's Avonds mocht Twan een baby schildpad uitzetten in het water, deze was de dag ervoor uit zijn ei gekomen maar kon de zee niet vinden. Zijn dag was weer helemaal super!

Na het eten, in het donker, hebben we nog een tijd op op de strandbedjes liggen staren naar de sterren. Er zou een meteorieten regen voorbij komen. Helaas bleef het droog bij ons en hebben we maar een paar vallende sterren mogen zien.

Dag 15: Op naar Bacalar

Vandaag om 8 uur op en gelukkig was ook Claudia vrijwel helemaal hersteld. Na een toch iets rustig ontbijt voor Claudia, begonnen we aan de rit naar Bacalar, bijna weer aan de oost kust.

Onderweg zagen we wel mogelijkheden om Maya ruïnes te bekijken maar we besloten niet te stoppen en lekker door te rijden naar ons volgende hotel dat aan het strand van een zoetwater meer lag.

Dat was een goede zet want we kwamen inderdaad al vrij vroeg aan bij een heerlijk hotel direct aan het water. Ook hier was het vrij rustig en konden we lekker op ons ligbedje genieten van het weer.

's Middags hadden we een boottocht over het meer geboekt. Daarbij gingen we langs een aantal cenotes die het meer permanent voeden met schoon zoet water. Als we het goed hebben onthouden heette de eerste Cenote negro. Het water is hier zeer donker omdat deze Cenote meer dan 100 meter diep is. De tweede had een andere blauwe kleur en heette Cenote emerald. Het meer had in totaal 7 verschillende kleuren blauw. Dat was alleen te zien als de zo'n goed scheen. Helaas was het aardig bewolkt maar dat vonden wij heeeel prettig omdat het nu wel uit te houden was.

De laatste Cenote had iets met een cocosnoot in de naam. Vroeger stonden er palmen met cocosnoten. 

Daarna staken we het meer over naar het pirate channel. Hier kwamen vroeger de piraten vanaf zee het meer op.

Hier konden we rollen in klei die heel goed was voor de huid, maar minder goed voor je reukzintuigen.  We hebben even met klei lopen gooien maar waren daar al snel klaar mee. Gewoon dobberen in lekker warm water is volgens mij ook goed voor de huid.

's Avonds nog lekker aan het meer in de hangmatten gehangen en daarna lekker in het restaurant gegeten. Een heerlijk dagje dus weer.

Dag 13 en 14: Veel reizen en ziek

Twan is de hele nacht aan het spoken geweest en voelt zich enorm beroerd, de wc is momenteel zijn grootste vriend. Vandaag stond dus dezelfde rit op de planning als die met de wegblokkades en verkeersdrempels en eigenlijk hadden we besloten om om 07.00u te gaan rijden, maar dat was nu geen doen met Twan. 

We hebben gelukkig de juiste pillen bij ons en om 11 uur kwam er niets meer uit bij Twan en knapte hij iets op. We hebben toen besloten toch maar te gaan rijden. Voor de zekerheid nog even wat plastic tasjes gevraagd bij de receptie, je weet maar nooit.

Los van de enorme hobbels en gaten in de weg is de rit enorm meegevallen. Op zondag is het in het algemeen een stuk rustiger en beide blokkades waren er niet meer. Wat waren we daar blij mee zeg. We waren dan ook lekker op tijd in ons bekende hotel waar Twan snel zijn bed in kon, het was een zware rit voor hem geweest, maar hij heeft het super gedaan!

Wij zijn lekker het zwembad in gedoken om ook even bij te komen. Hier spraken we iemand die ook met z'n gezin aan het rondreizen is. Hij is beginnen op Isla Holbox, waar wij gaan eindigen. Wij zijn al een paar dagen aan het twijfelen of we daar onze vakantie gaan afsluiten vanwegen de hoeveelheid zeewier die de kust van Mexico aandoet.

Maar volgens deze man moesten we echt naar Isla Holbox, het is er lekker easy going en het zeewier wordt netjes opgeruimd, dus daar heb je geen last van. We zijn blij dat we hem even gesproken hebben.

Rond 18.00u Twan wakker gemaakt, hij voelde zich nog steeds niet lekker en voelde ondertussen ook wat warmer aan. Toch maar even in beweging en even mee naar het restaurant. Het avondeten van Twan bestond uit een banaan, de ober stond best wel vreemd te kijken, hij vroeg wel drie keer of we echt maar 1 banaan wilde.

Twan is daarna weer lekker op bed gaan liggen en wij zijn terug gegaan naar het restaurant om zelf wat te eten. Terug in de kamer had Twan de banaan binnen gehouden dus we gaan de goede kant, hopen dat hij morgen is opgeknapt.

Maandag 10 augustus

Twan voelt zich vandaag stukken beter, hij heeft honger en wil zwemmen. Helaas heb ik zijn stokje overgenomen en ben ik nu de klos, vandaag is de wc mijn grote vriendin. 

De mannen gaan lekker ontbijten en nemen daarna een duik in het zwembad, Twan is zo goed als de oude, gelukkig. 

Ik duik terug mijn bed in en neem ook maar een paar van die wonderpillen in.

Wederom rond 11.00u gaan we toch maar op pad, vandaag staat er ook een lange rit op het programma, maar deze keer over de tolweg, dat scheelt.

's Middags komen we aan bij ons hotel Maya Balam in Xpujil, deze keer een lekker simpel hotel, zonder iets midden in een woonwijk. We horen de honden blaffen, de kippen en de hanen, die ene geit en het verkeer, oftewel het gewone leven!! 

Het ziet er allemaal prima uit en de bedden liggen goed, ik duik er dan ook maar gelijk weer in. Hopelijk voel ik me morgen ook weer de oude.

Dag 12: Sumiderokloof en Chiapa de Corzo

Vanmorgen op tijd op, we worden om 09.00u opgehaald voor een dachtocht naar de Sumiderokloof en het plaatsje Chiapa de Corzo.

De bus kwam uiteindelijk om 09.20u nadat een andere chauffeur even gebeld had waar hij bleef. Iedereen moest om negen uur klaar staan, tsja dan kom je een keer niet uit met de tijd.

Aangekomen bij de kloof kregen we allemaal een zwemvest aan en konden we hop, de boot in. Zaten we maar met zijn tienen in de bus, nu zaten we wel met 40 man op de boot. Hoezo lekker toeristisch bezig!?

Het was ondertussen al rond het middaguur dus Wildlife zouden we wel niet meer zien, daarvoor moet je toch meestal wel vroeg op het water zijn. Maar we hadden mazzel, op een gegeven moment werd er een krokodil gespot en deze was zo vriendelijk om te blijven liggen tot iedereen hem op de foto had gezet.

We hebben twee uur in de kloof rondgevaren en ik moet zeggen, ik vond het de moeite waard.

We hebben de nodige vogels gezien zoals, aalscholvers, pelikanen, gieren, ibissen. In totaal drie krokodillen en de omgeving is echt mooi. Het hoogste punt is 1 km hoog en op een gegeven moment was er een "natuurlijke kerstboom" op de rotsen, erg mooi om te zien hoe planten en bomen hun eigen weg weten te vinden.

Na de boottocht zijn we naar het plaatsje Chiapa de Corzo gegaan. Een leuk klein gehucht met ook hier een plein met alles eromheen. We hebben hier wat gegeten, omdat we ondertussen toch weer flinke trek hadden gekregen. Twan zijn tweede wens is uitgekomen, we hebben een hangmat gekocht en sindsdien proberen we te bedenken waar we deze kunnen ophangen. Ach dat zien we thuis wel weer.

De weg terug naar San Cristobal duurde helaas 2 maal zolang omdat de motor van het busje oververhit was. Best wel spannend om 100 km lang, met 50 km per uur, over de vluchtstrook te rijden van een snelweg door de bergen. Het was ook vooral bergopwaarts omdat San Cristobal op 2000 meter hoogte ligt.

's Avonds hebben nog lekker in de zon op een terras gezeten onder begeleiding van straatmuzikant die heel goed op zijn elektrische gitaar kon spelen. Dit was weer een mooi momentje waarmee we de autorit al snel weer vergeten waren.

Hier kwam Twan erachter dat hij zijn hangmat in het busje had laten liggen, zijn plezier was dus van korte duur.

Toch nog maar in mijn beste Spaans aan de ober gevraagd naar de straatnaam op het bonnetjevan de dagtrip. En met gebaren en een zelfgetekende plattegrond hebben we toch het kantoortje gevonden.

Deze man sprak gelukkig wel Engels en belde gelijk de chauffeur, die zo vriendelijk was om een rit van 20 minuten te maken om Twan zijn hangmat terug te brengen. Eind goed al goed!!

Terug bij de receptie va het hotel nog even advies gevraagd wat doen om de wegblokkades te vermijden en advies is om 's morgens om 4 uur te gaan rijden. Daar gaan we nog even over nadenken. 

A- het is wel heel vroeg op.

B- we hebben dan geen ontbijt.

C- het is nog donker en dat is in die bergen mat alle hobbels, bobbels en gaten in de weg geen pretje.

Dag 11: Een dag lekker niets

Vandaag hebben we lekker uitgeslapen, geen wekker, niet vroeg op, gewoon je bed uit wanneer je wakker bent.

Daarna op ons gemak ontbeten in het hotel, volop keus in buffetvorm en smaakt allemaal prima.

Twan geeft aan een off-day te willen, hij heeft nergens zin en en wil zich begraven op de kamer met zijn PSP en mobiel. Na enig overleg gaan we akkoord en gaan Redmer en ik San Cristobal in. Eigenlijk zouden we vandaag op pad om een aantal dorpjes in de buurt te bekijken, maar na gisteren voelen we er allebei weinig voor om weer in de auto te stappen.

We wandelen wat rond en bekijken hier en daar wat gebouwen en winkeltjes en strijken af en toe neer op een terras.

Rond 13.30u gaan we Twan ophalen, maar die heeft nog steeds nergens zin in. Wij gaan weer zonder Twan op pad en wandelen nog even over een markt voordat we lekker op een terras gaan zitten voor de lunch.

Daarna terug naar het hotel en samen met Twan een hamburger gehaald bij de Burger King (die zit hier op de hoek)) en lekker niets doen. Ik ga beneden in de tuin zitten en haal wat dagen in op het blog, de mannen doen boven hun eigen ding.

Eind van de middag gaan we nog even op pad en genieten we van alle mensen die hier rondlopen. We zoeken een restaurant uit voor de avond en houden het dan lekker voor gezien.

Morgen moeten we weer vroeg op en zijn we wat actiever.

Dag 10: Een dag om snel te vergeten

Vanmorgen op tijd opgestaan, we hebben een lange dag autorijden voor de boeg.

Na het ontbijt gooien we alle koffers in de auto en gaan we gelijk op pad. We zeggen dit heerlijke oord gedag, maar weten dat we hier over een paar dagen weer een nacht mogen slapen.

Vandaag rijden we van Palenque naar San Cristobal dit is zo'n 213 kilometer en dan niet over de snelweg maar een soort B-weg slingerend door de bergen. Google zegt dat we er ongeveer 4 over zullen doen!

Het begint al goed, we zijn nog maar net op weg of worden bij een politiefuik van de weg gehaald en moeten alle papieren laten zien. Ze staan met drie man de hele auto te bekijken en proberen via de voorste raampjes achter in de auto te kijken. Hierop doen we Twan zijn raam ook maar open, lachen we vriendelijk en uiteindelijk blijkt alles in orde en mogen we verder.

We gaan eerst nog langs de watervallen van Misol Ha, deze schijnt zeer mooi te zijn en je mag er ook zwemmen. We zijn er eerder dan verwacht en kopen netjes een kaartje bij de poort, we hebben een meevaller, Twan valt hier nog onder de kinderen en mag gratis naar binnen. We rijden door tot de volgende kassa?! Serieus maar we hebben net al betaald, nu moesten we betalen voor de auto, dit was duurder dan het entree kaartje, maar oké!

We stappen uit en gewapend met zwemkleding en camera gaan we richting de waterval. Deze is inderdaad erg mooi en er is ook een mogelijkheid om er achterlangs te lopen,wat we dan ook doen.

We maken de nodige foto's en bedenken dan of we een duik nemen of niet. We zijn nog maar een uur onderweg en hebben geen zin om nat in de auto te zitten. We besluiten om de zwempartij uit te stellen tot bij de volgende waterval, we gaan er namelijk naar nog een.

We stappen weer in de auto en rijden een tijdje en ja hoor wegversperring nummer twee, we moeten weer stoppen. Deze keer is het een vrolijke agent die zich netjes voorstelt (we krijgen allemaal een hand) en dan vraagt waar de reis naar toe gaat. Voor alle duidelijkheid, dit gaat allemaal in het Spaans er wordt geen woord Engels gesproken, allen door ons dan. Ook gewoon Nederlands, daar verstaan ze net zo veel van. Uiteindelijk wijst hij ons de aflag (waarvoor we al voorgesorteerd stonden) en mogen verder.

Bij de volgende waterval (Aqua Azul) mochten we helaas alleen zwemmen in het modderige gedeelte en niet in mooie blauwe gedeelte. Ook hier dus niet gezwommen. 

De rit al snel gaat verder over minder snelle wegen. Gaten in de weg en heeeeeeeel veel "verkeersdrempels". Alleen in Mexico is dit dan het serieuze werk waarbij je echt vrijwel stil moet staan om niet je auto te beschadigen. Niks mooie rondingen, soms gewoon rechthoekig, soms met waarschuwing en soms als complete verrassing. Soms met bord zonder bobbel, soms in woonwijk, soms in the middle of nowhere! Kortom, harder dan 60 is niet handig en dan duurt de rit heel lang.

Het werd helaas nog erger toen we om 2 uur in een dorpje op een complete blokkade met actievoerders stuitten. De verkiezingen zijn al 2 weken achter de rug maar het blijkt een mooie dag te zijn om de enige doorgaande weg naar San Cristobal compleet te blokkeren omdat, er zoals altijd, fraude in het spel zou kunnen zijn. 

We stonden wel front row en dat heeft voordelen en jawel ook nadelen. De nadelen zijn dat iedereen om je heen staat, die dan lekker toeristen kunnen pesten. Je auto wordt van alle kanten beken, ze

 

kijken naar binnen wat er allemaal in ligt en nadat ik naar de wc was geweest was ik toch ook wel een soort attractie. Dus raam dicht, deur op slot, motor weer gestart en de airco maar weer aan. (Gelukkig is het hier maar 29 graden ipv 38). Een enkele auto met baby of hele oude mensen die wel door mogen rijden zeer dicht lans je auto wat ook wel spannend is.

Maar het voordeel was dat we om 5 uur als 1 van de eerste weer door mochten nadat we 50 peso's hadden betaald. Is niet veel maar hoezo fraude? 

Vol goede moed gingen we verder om in het volgende dorp op nog een blokkade te stuiten. Deze was van korte duur maar ook minder prettig. We lieten nog ons bonnetje zien van de vorige blokkade maar dat mocht niet helpen. Sterker nog we mochten hier het dubbele betalen, gewoon omdat het kan met 6 stinkende, lachende en schreeuwende Mexicanen aan je zijdeur.

Dit was gelukkig de laatste blokkade en om 8 uur 's avonds kwamen we afgeserveerd  in het donker bij ons hotel.

Hier waren ze nog wel zo vriendelijk om ons een andere kamer te geven dan de geplande kamer aan de straatkant, zo hadden we in ieder geval geen last van de herrie buiten.

Snel nog wat gegeten en toen lekker ons bed in, morgen zien we wel weer!

Dag 9: We reizen verder naar Palenque

Vanmorgen hebben we lekker uitgeslapen, de een wat langer dan de ander. Uiteindelijk zijn we allemaal wakker en hebben we de koffers alweer gepakt. We laten ze nog even in de kamer staan en gaan op zoek naar een tentje voor ontbijt. De receptioniste weet een leuke tent en daar gaan we dan ook maar naartoe.

Hier hebben we een heerlijk ontbijt op, volgens Twan het lekkerste tot nu toe. En inderdaad het smaakt allemaal prima. De bijzondere sapjes, scrambled eggs, verschillende soorten fruit, we laten het ons goed smaken.

Daarna terug naar het hotel, de laatste spullen in de koffer, uitchecken en hup daar gaan we weer op naar onze volgende bestemming.

De autorit verloopt voorspoedig, we worden alleen een beetje zout van de vele verkeersdrempels op de weg (lees bulten). Te pas en te onpas liggen ze op het asfalt.

Aangekomen bij ons nieuwe hotel kijken we onze ogen uit, het ligt midden in het woud en we zien alleen maar groen en horen de nodige vogels. Er schijnen ook apen en ara's te zitten, dus wie weet spotten we nog wat.

Zoals steeds deze vakantie gaan we eerst voor de lunch voordat we een duik nemen in het zwembad. Hier blijven we heerlijk de rest van de middag en genieten we van onze omgeving.

's Avonds nog lekker wat gegeten en op tijd naar bed, we hebben morgen een lange dag voor de boeg!

Dag 8: Mayanederzetting Uxmal

Vanmorgen weer vroeg op pad, alle spullen weer ingepakt, ontbijt in het hotel, uitchecken en op naar de volgende Maya ruïnes.

We zijn er op tijd, parkeren de auto, kopen kaartjes en besluiten ook maar weer een gids te nemen, is ons de vorige keer heel goed bevallen. Deze keer is Ricardo onze gids en hijgend en puffend verteld hij ons alles over deze nederzetting en de piramide van de tovenaar.

Het is een heel andere setting dan de ruïnes in Chitzén Itzá, je loopt er midden in, op of over heen en het ligt echt midden in het regenwoud, we zien dan ook weer de nodige leguanen.

De piramide van de tovenaar neemt in de Maya architectuur een unieke plaats in, omdat de voet niet rechthoekig is, zoals gebruikelijk, maar ovaal. De piramide wordt door de bevolking beschouwd als het woonhuis van een legendarisch wezen met magische krachten.

Verder hebben we nog het balspeelveld gezien, het nonnenklooster, het huis van de schildpad en de duiventil. Overal loop je langs of doorheen, dat maakt het hier wel erg leuk om rond te lopen, maar ook hier komt er uiteindelijk een einde aan onze tour.

We nemen afscheid van Ricardo, nemen nog wat te drinken en gaan weer verder.

Onze eindbestemming is Campeche. We tanken de auto nog even vol en krijgen voor het eerst te maken met de grote geld wisseltruc. Gelukkig waren Redmer en ik allebei alert en ging de truc niet door, blijft toch jammer om dit mee te moeten maken.

Na een autorit van ongeveer twee uur komen we aan in Campeche, We worden al handiger in het rijden in de steden en rijden dan ook vlot naar ons hotel, midden in het historisch centrum. Wat is dit een geweldig hotel, allemaal binnenplaatsjes,

kleine zithoekjes en iets waar Twan helemaal vrolijk van wordt "een zwembad" (dan tellen we de WiFi verbinding even niet mee hahaha).

Onze kamer is een grote balzaal met super hoge plafonds, grote houten deuren, luiken voor de ramen, mozaïek op de grond en heerlijke bedden. Jammer dat we er maar een nacht blijven.

Campeche zelf is een super gezellig stadje, alle gebouwen zijn vrolijk gekleurd, de mensen zijn vriendelijk en het eten is er heerlijk. Nu moet ik zeggen dat we alleen nog maar lekker hebben gegeten in Mexico en het schijnt dan ook dat de Mexicaanse keuken op de Werelderfgoedlijst staat.

We vermaken ons dan ook prima en genieten wederom van een late lunch met een heerlijk spinazie margerita.

Na de lunch vermaken we ons prima bij het zwembad, wat is dit toch een heerlijke luxe.

's Avonds voor het eten maken we nog een lekker toeristisch uitstapje, we stappen in het historische trammetje om Campeche goed te kunnen zien. We rijden door het historisch centrum, zien kloosters, kathedralen en ander mooie gebouwen. We rijden over de boulevard en stappen natuurlijk uit bij een markt waar je allerlei handgemaakte spullen kan kopen.

Na het ritje in de tram wandelen we nog gezellig over het plein voordat we een restaurant uitzoeken en gaan eten.

Na het eten drinken we nog wat voordat we terug gaan naar de kamer. Best vermoeiend zo'n vakantie hahaha

Dag 7: via Izamal en Merida naar Uxmal

Vanmorgen rustig opgestaan en na het ontbijt vertrokken richting Izamal. Daar aangekomen hebben we de auto geparkeerd op het plein, de zócalo, (met toestemming van oom agent) en hebben we het franciscanenklooster bezocht. 

Het klooster is zonnig geel gekleurd, net als veel andere gebouwen in de stad. Het klooster is het grootse gebouw uit de koloniale tijd van Yucatán. De binnenplaats van het klooster is 8000m2 alleen de Sint Pieter in Rome heeft een grotere binnenplaats. 

In augustus 1993 bracht paus Johannes Paulus II een bezoek aan het klooster, zijn toespraak hangt ingelijst aan de muur en is in meerdere talen vertaald.

Toen wij het klooster bezochten werd er net een dienst gehouden, we hebben wel even staan gluren maar zijn dus niet verder gekomen dan het binnenplein.

We hebben verder nog even op het plein rondgewandeld en zijn een markt opgelopen, daarna weer terug naar de auto, op naar Merida.

Aangekomen in Merida hadden we het plan om de stad te bekijken, maar het is hier echt ongelofelijk druk. Met een temperatuur van ondertussen ruim 38 graden besluiten we het eea maar vanuit de auto te bekijken en we laten de stad dan ook al snel achter ons en rijden door naar ons hotel in Uxmal.

We checken in en na een late lunch liggen alweer snel bij het zwembad. Een verfrissende duik is het niet, het water is gewoon warm en het voelt alsof je in een grote badkuip zwemt. 

Op een gegeven moment begint het hard te waaien en komen er donkere wolken aan, we liggen er helemaal,klaar voor, kom maar op met die bui.

Het personeel is druk bezig de kussens en hangmatten naar binnen te halen en vinden ons maar vreemd volgens mij. Maar hoe donker het ook wordt, de bui is nooit gekomen en uiteindelijk gaan we dan ook maar terug naar de hotelkamer. Vanaf onze kamer kunnen we al een gedeelte van de Maya ruïnes zien, zo'n twee kilometer verderop?

Terwijl ik op het balkon van het uitzicht sta te genieten zie ik beneden een drietal leguanen lopen richting zwembad. Ik ben te nieuwsgierig en vind deze dieren zo mooi dat ik met de camera naar beneden ga om een paar foto's te maken. Ondertussen zitten er vijf leguanen buiten, maar ze zijn echt ontzettend schuw, helaas! Ze schieten echt alle kanten op en voor ik het weet zijn ze weg.

Er is hier verder niet veel te doen dus we vermaken ons met lezen en gamen, morgen staan we op tijd weer op om deze Maya ruïnes te bezoeken.